மனிதா

மனிதா
உன் அரக்க குணத்திற்கு
இனம் காரணமில்லை
தமிழனை கொன்றாய்
இலங்கையில்

மனிதா
உன் அரக்க குணத்திற்கு
மதம் காரணமில்லை
எல்லா மதத்தவனையும்
கொல்கிறாய்
உலகெமெங்கும்

மனிதா
உன் கொடூர
குணத்திற்கு
குழந்தையும்
தப்பவில்லையோ

தாய்ப்பால் குடிக்க வேண்டிய
குழந்தைகள்
ரத்தக்களத்தில்,
புகைப்படம் ஆயினும்
என் கண்களீல் ரத்தம்
பீறிட்டு வருகிறது

உணவு பொட்டலம் போல்
குண்டை வீசுகிறாய்

கடவுள் உண்டென்று
நினைத்திருந்தேன்
மனிதா ,
இதை காணும் போது
அவனையும்
நீ கொண்டிருக்க கூடும்
என எண்ணுகிறேன்

இலங்கை என்றாலும்
சிரியா என்றாலும்
வாழும் மனிதன்
உடலில் ஓடுவது
சிவப்பு குருதிதான்
என நீ அறியாத வரை

பிணம் தின்னும்
கழுகு கூட்டமாய்
மனிதன்
மாறிக்கொண்டுதானிருப்பான்

புதியதொரு உலகம் பிறக்கும் வரை

வாடா என் காதல்

ஈர்ப்பு 
என்று காதலானது 
அறியவில்லை 

உன் விழிகளால்
எனை ஈர்த்து
வீழ்த்திவிட்டாய்

பௌர்ணமி முழு நிலவு போல்
உன் முகம் அதில்
ஜொலிக்கும் நட்சத்திரம் போல்
உன் மூக்குத்தி

கவிதைகள்  பல இருந்தும்
உன் உதடுகள் உதிர்த்த
வார்த்தைகள் தான்
நான் கேட்ட மிக சிறந்த கவிதை

கர்ஜிக்கும் சிங்கத்தையும் 
முயல்குட்டியாய் 
மடியில் கிடத்தி 
தலை கோத உன்னால் தான் 
முடியும் 

உன் கூந்தல் உதிர்த்த 
மலர்கள் எல்லாம் 
எடுத்து சேமித்து வைத்தேன் 
  நானும் ஒரு நாள் 
உன் மனதில் இருந்து 
உதிர்ந்து விழுவேன் 
என அறியாமல் 

உன் சுவாசம் அடைத்த 
பலூனையும் 
எடுத்து வைத்தேன் 
என் சுவாசமே நீ இன்றி 
ஒருநாள் 
தவிப்பேன் என அறியாமல் 

உன் குரல் உள்ள 
ஒலிநாடாவும் 
அடுக்கி வைத்தேன் 
அதில் தான் இனி உன் குரல்
கேட்பேன் என அறியாமல்

உன் புகைப்படம்
அனைத்தும்
அலங்கரித்து வைத்தேன்

உன்னை மிகவும் நேசித்தேன்
மணப்பெண் கோலத்தில்
உன் அருகில் நான் என
என் கனவுகளில் லயித்தேன்

பொய் உவமை  சேர்த்து எழுதிய 
என் கவிதைகள் போல் 
என் காதலும் இருக்கும் 
என நினைத்தாயோ ?

என் தனிமையையும் 
களவாடி 
நினைவுகளாய் 
என்னை 
காதலிக்கிறாய் 

என்னை காண நீ மறந்தாலும்
இல்லை மறுத்தாலும்
இந்த ஒற்றை ரோஜா வாடினாலும்
என்றும் வாடா என் காதல்
உனக்காய் காத்திருக்கும்
காலமெல்லாம்
உன் வரவை எண்ணி

(பூஜா )

இணையத்தின்
அரட்டை அரங்கத்தில்
கிடைத்த உறவு

அவளை பற்றி எனக்கு எதுவும்
தெரியாது
என்னை பற்றியும் அவளுக்கும்
தெரிந்திருக்க நியாயமில்லை
அரட்டைக்கு எதுவும்
தேவையுமில்லை

எழுதிய கவிதையெல்லாம்
நான் எழுதியது என்றால்
மறுப்பாள்
அவ்வளவு நம்பிக்கை
என் எழுத்தின் மேல்
அவளுக்கு

எழுதிய கவிதை எல்லாம்
அவளை படிக்க சொல்வேன்
சகிக்கவில்லை என்பாள்
ரசித்துக்கொண்டே

பூக்கும் பூவெல்லாம்
பூஜைக்கு போக முடியாது
ஆனால்
இந்த ftc தோட்டத்தில்
பூத்த நட்பு (பூ)  ஒன்று
என்றும் என் தோழியாய்
பூஜிக்க (பூஜா )
கிடைத்ததெனக்கு

இணைய நட்பு

இணையத்தில் பிறந்து
என் இதயத்தில் நுழைந்த
உறவே

எனக்கு பிடித்ததெல்லாம்
உனக்கும் பிடிக்கும் என்கிறாய்

உன் எண்ணங்களின் பிரதிபலிப்பில்
நான் என்னை பார்க்கிறேன்
என் உறவே

உன் ஆங்கில புலமையும்
புத்தி கூர்மையும் கண்டு வியக்கிறேன்

எனக்கு செல்ல சண்டையிட ஓர் உறவு
கிடைத்ததென மகிழ்கிறேன்

இணைய உறவெல்லாம் சிறிது காலத்தில்
பிரிந்திடும் என்று  சொன்னதால்
சற்று தள்ளி நின்று பயக்கிறேன்

இணையத்தில் கிடைப்பதெல்லாம்
காதல் பூ அல்ல அதைவிட உயர்ந்தது
எனக்கு கிடைத்த இந்த
நட்பு (பூ)

அப்பா !!!

அப்பா
கண்ணீர் விட்டு கண்டதில்லை
அவரை
நினைத்தால் என் விழியோரத்தில்
கண்ணீர் எட்டி பார்க்க தவறுவதில்லை

பிரசவத்தில் தாய்க்கு வலி
உடலாலும் மனதாலும்
உணர்ந்தவர் பலர்
ஆனால்
தந்தையின் வலி அவர்
சொல்வதில்லை யாரிடமும்

தனக்கு கிட்டாத உலகத்தை
தன் குழந்தைக்கு கிடைக்க
நினைப்பவர் தந்தை

கைக்குழந்தை எனினும்
தோளில் வைத்து உலகத்தை
ரசிக்கவைப்பவர் அவர்

இதுவரை என்னை அடித்ததில்லை
அவர் என்னை அதிகம் கொஞ்சியதாகவும்
நினைவுமில்லை

என் சிக்கல்களை பகிர்ந்துகொள்ள
தாய் உண்டு எனினும்
பக்கபலமாக தந்தை உண்டு என்பதே
அதை எதிர்கொள்ள மனவலிமை
தருகிறது

சைக்கிளில் நீ சென்றாலும்
நான் மோட்டார் வண்டியில்
செல்ல என்னை விட அதிகம்
ஆசைபட்டது நீயல்லவா

புதுதுணி உனக்கு எடுத்தாலும்
அதை என் அலமாரியில் வைக்க
நீ தவறுவதில்லை

பிள்ளைக்கு வேண்டுமென நீ சேர்த்தாய்
பொருளெல்லாம்,
என்றுதான் நினைப்பாயோ
உனக்கென்ன வேணுமென ?!

பிள்ளையின் வெற்றிகளை
மற்றவர்களிடம்
நீயும் பகிர்ந்துகொள்வாய்
என நானறிவேன்

அப்பா, உன் அன்பு அதை என்றும்
வார்த்தையால் நீ சொல்லியதில்லை
அதை வார்த்தையால் விவரிக்க
இந்த கவிதையால் முடியுமோ ?

அடுத்த பிறவியிலும் வேண்டும்
எனக்கு நீ அப்பா !!!

வேண்டும்

எனக்கு மட்டும்
அழகாய் தெரியும்
காதலி
வேண்டும்

அவளிடிமிருந்து
அடங்காத காதல்
வேண்டும்

அன்புக்கு அவள் இலக்கணமாக
வேண்டும்

அறிவுக்கு அவள் மகுடம் சூட்ட
வேண்டும்

எங்கள் இரு பிள்ளைக்கு
அவள் பெயர் சூட்டிட
வேண்டும்

முள் சக்கரமாய் பயணிக்கும்
என் வாழ்வில்
பூக்களாய் அவள்
வேண்டும்

என்னை பிரியாத வரம்
வேண்டும்
பிரிந்தால் என் உயிர்
பிரியும் வரமாய் அவள்
வேண்டும்

அவளுடன் வாழும் தினம்
எல்லாம் காதலர் தினமாக
வேண்டும்

வரமா இல்லை சாபமா ?

தினமும்
உன்னை தொட்டு பார்த்துதான்
நான் கண் விழிக்கிறேன்

கண்விழிக்கையில்
 நீ அகப்படவிலையெனில்
ஏனோ இதயம் படபடக்கிறது

நீ வந்தபின்தான் நான்
கைக்கடிகாரம் பார்ப்பதில்லை

நீ வந்தபின் எனக்கு
நிறைய புது உறவுகள்
கிடைத்தது

தூரத்து உறவுகளும்
அருகே வந்தது

ஏனோ அருகில் இருந்த
உறவுகள் தூரமாயின

ஒரு பத்து தொலைபேசி எண்ணாவது
என் சிறு நினைவில் சேமித்திருந்தேன்
நீ வந்த பின் என் எண்ணே எனக்கு
மறந்துவிட்டது

உன்னை விட்டு பிரியா வரம் தான்
கேட்கிறேன்

வேறொருவர் உன்னை தொடா வண்ணம்
உன்னை பொத்திப்பொத்தி காக்கிறேன்

விடை தெரியா என் கேள்விக்கெல்லாம்
விடையை உன்னிடம் தான் கேட்கிறேன்

இதற்கும் பதில் சொல்
தூக்கம் தொலைத்து
அருகில் இருந்த
என் உறவுகளை தொலைத்து
கைபேசியே
உன்னை சுமப்பது
வரமா இல்லை சாபமா ?

யாரிவாரோ !?

இதுவரை
உன்னை ஆயிரம் முறை
பார்த்திருப்பேன்
ஆனால்
இன்னும் நான் உன்னை
முதன் முதல் பார்த்த
நொடி என் நெஞ்சை விட்டு
நீங்கவில்லை

அதற்குள்
நமக்குள் பிரிவு
மூச்சடைக்கிறது

எத்தனை இரவுகள்
இன்னும் நீளாதோ என
ஏங்கியிருப்பேன்
இன்று
தூக்கமில்லா
இரவு கடக்கையில்
கண்ணும் தூங்கவில்லை
காரணமும் தெரியவில்லை
தேய்பிறையில்
என் நினைவுகளின்
பிம்பம் மட்டும் மிச்சம்

விட்டுக்கொடுத்தேன்
உனக்காய் எல்லாவற்றையும்
இன்று
உன்னையே
விட்டு விட  சொல்கிறாய்
என்னால் முடியவில்லை

என்மேல்விழுகின்ற
மழை நீரில்
என் கண்ணீரை
யாரிவாரோ !?

என்ன தவம் செய்தேனோ

 பெயர்தான் கவிதை என்றால்
எனக்கு பிடித்த சிறு கவிதை இவள்

இசை தான் மொழி  என்றால்
எனக்கு பிடித்த மெல்லிசை இவள்

இனிப்பு தான் உணவென்றால்
எனக்கு பிடித்த இனிப்பு பலகாரம் இவள்

தமிழ்தான் இவள் மொழி என்றாலும்
தலைக்கனம் இல்லாதவள்

கதவின் பின்னால் ஒளிந்திருந்து
எட்டி பார்க்கும்  இவள் பார்வை தான்
என் மனதில் பதிந்த ஓவியம்

இவளை உவமை சொல்லி
ஒப்பிட்டால் உவமைக்கு
பெருமையா  இல்லை
இவளுக்கு பெருமையா ?
நானறியேன்

இறைவன் படைத்த
படைப்பில் உன்னதம்
இவள்

வீடு செல்லும் போதெல்லாம்
ஓடி வந்து முத்தமிடும்
இவள்
என் மகளாய் பெற
என்ன தவம் செய்தேனோ

என் காதலி

பார்க்க அழகான பெண்ணை
நான் தேடவில்லை

பாசம் வைத்து நான் பார்க்க
ஒரு பெண்ணை
 தேடுகிறேன்

சுவாசிக்க நான் விரும்பவில்லை
அவளின் சுவாசமாய் மாற
விரும்புகிறேன்

கவிதை எதுவும் எழுத
தெரியாது எனக்கு
அவள் பெயர் தெரிந்தால்
அதை தினமும் உச்சரித்து
கற்றுகொள்ள ஆவல் கொண்டுள்ளேன்

இளவரசி நீ, என் வீட்டு
இல்லத்தரசியாக
மாற காத்திருக்கிறேன்

பூவின் மொட்டுபோல்
மௌனமாய் இருக்காமல்
மலர்ந்த மலர் போல்
சிரிக்கும் அவளை
காண காத்திருக்கிறேன்

கானல் நீர் போல்
காண்பதெல்லாம் நீயோ
என துடிக்கிறது
என் மனம்

என் வாழ்க்கை பாதையில்
முடிவிலா பயணம் நீ

சுகமும் துக்கமும்
மேகம் போல்
நம் வாழ்வில்
கலந்து இருப்பினும்
நட்சித்திரமாய்
உன்னை ஜொலிக்க வைப்பேனே

ஓர் அந்தி மாலையில்
நம் வீட்டு மொட்டை மாடியில்
இளங்காற்று நம்மை அணைக்க
என் தோளில் நீ சாய்ந்து
வானத்து மதியை
நாம் ரசிக்க வேண்டுமடி

கண்கள் திறக்கும் வரை
நீடிக்கும் கனவு போல்
என் வாழ்க்கை நீடிக்கும்
நொடி வரை வேண்டுமடி
நீ எனக்கு